Wendla Mangoensentono-Carton is haar podotherapeut dankbaar voor het leven. Want als die niet adequaat ingegrepen had, had Wendla een teen minder. Het behoud van de teen betekent veel voor de 59-jarige. “Meer dan ik dacht zelfs”, vertelt Wendla vier jaar later. “Ik zou me voor de rest van mijn leven incompleet voelen.”

Wendla ontdekte in 2003 dat ze diabetes type 2 heeft. Ze had veel dorst, was vaak moe en kreeg te maken met niet te verklaren gewichtsverlies. “Dat laatste was het enige voordeel”, vertelt Wendla lachend. “Verder kreeg ik steeds meer nare kwaaltjes. Op een gegeven moment ben ik naar de huisarts gegaan, maar eigen­lijk wist ik al dat ik suiker had. Ik zocht alleen nog de bevestiging.”

‘Je voet wordt zwart, mam’

Die kreeg ze dus. En ze kreeg ook medicijnen mee om haar bloedsuiker te verlagen. Helaas waren daarmee haar problemen niet voorbij. “Een aantal jaar later ging ik steeds slechter lopen en ook de pijn in mijn linker­voet nam toe”, legt Wendla uit. “Mijn man vond dat ik er wat aan moest doen. Dus dat deed ik braaf. Gelukkig ging het ook stukken beter na het verwijderen van eelt en met behulp van steunzolen.”

Een hele tijd daarna had Wendla niets te klagen. Maar toen ze op een zomerdag met haar zoon zat te kletsen, werd dat anders. “Hij keek naar mijn slippers en zei: je voet wordt zwart, mam. Helemaal gelijk had hij niet, want de kleur was donkerpaars en het ging om m’n teen… Maar ik ben direct naar de huisarts gegaan. Door mijn diabetes had ik gevoelloze voeten; ik had dus niets gemerkt.”

 

Wendla Mangoensentono-Carton

Zijn er vragen over voeten/ diabetes? Leg ze voor aan je behandelend arts. Hij/zij kan een verwijzing maken indien nodig.

Van gevoelloos naar pijnlijk

De huisarts verwees Wendla door naar de dermato­loog. Dat vond ze vreemd, maar ze vertrouwde er toch maar op. “Met een tube zalf kwam ik weer thuis”, vertelt ze. “Nou, ik heb me wat af gesmeerd, maar er veranderde niets! Weet je wat het gekke was? Dat de doorbloeding in mijn voet goed was. Hierdoor kon de arts de klachten niet verklaren. Net als mijn podotherapeut, maar die greep desondanks wél adequaat in. Ze stuurde me linea recta naar de vaatchirurg.”

Daar moest Wendla, vanwege de vakantieperiode en de lange wachtlijst, maandenlang wachten op een

behandeling. Gevoelloos was de teen inmiddels allang niet meer… hij was ontzettend pijnlijk. “Eerlijk waar: ik heb met een tang in mijn hand gestaan. De pijn was amper te onderdrukken. Ibuprofen mocht ik niet en ice packs hielpen niet. Ik heb twee maanden niet langer dan een kwartier achter elkaar geslapen.”

Mooie, zachte voeten

Toen ze eenmaal op de operatietafel lag, bleek dat de hoofdslagader verstopt zat. Wendla werd gedotterd en daarmee waren de problemen verholpen. “Dankzij deze ingreep heb ik nog vijf tenen”, aldus Wendla. “En dat mag de podotherapeut op haar conto schrijven. Bovendien is het hierdoor niet erger geworden. Ik had zelfs mijn hele linkervoet kunnen verliezen.”

Vandaag de dag kan Wendla niet vaak genoeg herhalen hoe dankbaar ze is. “Toen ik er middenin zat, durfde ik niet te dromen dat het zo zou aflopen.

Aan de onderkant van mijn teen is een kleine stukje afgestorven, maar daar zie je niets van. Gelukkig, want ik let voortaan altijd op voeten; dit is een tik van me geworden. Zelf heb ik nu mooie, zachte voeten. Daar ben ik blij mee!”

Diabetes? Acht tips om problemen aan voeten te voorkomen.

Diabetes kan zenuwen beschadigen, waardoor het gevoel in je voet afneemt. Daarnaast is de kans op een verminderde doorbloeding groter. In het ergste geval kan een onschuldig wondje leiden tot amputatie van je teen, je voet en soms zelfs je been.